سعید مهدوی؛ محمد هادی رضوانی
چکیده
براساس پیشینه کشت کنف در ایران، این گیاه صنعتی می‌تواند نقش مهمی در تأمین کمبود الیاف بکر کاغذ و مقوا بازی کند. دوره برداشت کنف یکی از نکات مهم از لحاظ اقتصادی-تکنیکی است، لذا در این مطالعه، مقدار رشد کنف تیپ کوبا و نسبت وزنی پوست، مغز و پیت طی سه دوره برداشت 5، 6 و 7 ماه اندازه‌گیری شد و عملکرد کنف براساس دوره آخر برداشت تعیین شد. برای ...
بیشتر
براساس پیشینه کشت کنف در ایران، این گیاه صنعتی می‌تواند نقش مهمی در تأمین کمبود الیاف بکر کاغذ و مقوا بازی کند. دوره برداشت کنف یکی از نکات مهم از لحاظ اقتصادی-تکنیکی است، لذا در این مطالعه، مقدار رشد کنف تیپ کوبا و نسبت وزنی پوست، مغز و پیت طی سه دوره برداشت 5، 6 و 7 ماه اندازه‌گیری شد و عملکرد کنف براساس دوره آخر برداشت تعیین شد. برای تهیه خمیرکاغذ از الیاف پوست کنف به‌روش سودا-آنتراکینون از 14% و 16% سدیم هیدروکسید، 2/0 درصد آنتراکینون، مدت زمان 120 دقیقه، دمای °C 175، و نسبت مایع پخت به پوست 1/7 استفاده شد. برای ساخت کاغذ دست‌ساز با جرم پایه g/m2 110 از سه نوع خمیرکاغذ سودا-آنتراکینون در سه دوره برداشت کنف استفاده شد. نتایج نشان داد پس از 6 و 7 ماه، به-ترتیب طول ساقه کنف 9% و 5% و قطر آن نیز 5% و 9% نسبت به دوره برداشت 5 ماه افزایش یافته است. اما نسبت وزنی پوست به مفز کنف با افزایش دوره برداشت کاهش یافته است. مقدار عملکرد ساقه سبز و خشک کنف به‌ترتیب 32 و 7/7 تن بر هکتار محاسبه شد. محدوده بازده بعد از الک خمیرکاغذ از 5/51 تا 9/52 درصد، عدد کاپا از 59 تا 61 و وازده از 1/1 تا 92/0 درصد برای پخت‌های بهینه تعیین شد. تعداد دور کوبنده برای خمیرکاغذ تهیه شده از کنف 7 ماهه نسبت به 5 و 6 ماهه بیشتر بود. مقاومت‌های کاغذهای دست‌ساز نشان داد که خمیرکاغذ تهیه شده از پوست کنف دردوره برداشت 5 ماهه و مدت زمان پخت 120 دقیقه، دمای پخت °C 175 و 16% قلیایی، شرایط بهینه برای تولید خمیرکاغذ لاینر رویه می‌باشند. مقایسه خواص کاغذ دست‌ساز تهیه شده با خواص کاغذ کرافت لاینر طبق استاندارد ملی ایران شماره 3054 نیز مؤید برتری خواص کاغذ تهیه شده از الیاف پوست کنف است.
آیسونا طلائی؛ محمد هادی رضوانی؛ حسینعلی رجبی چم حیدری
چکیده
کاربرد گسترده چوب‌های اصلاح شیمیایی/گرمایی‌شده در مصارف بیرونی و محیط‌های با رطوبت نسبی و دمای بالا، اهمیت استفاده از مونومرهای فوق آب‌گریز را دوچندان نموده است. در بررسی اثر اصلاح با فلوئوروکربن به‌عنوان اتصال‌دهنده بر ویژگی‌های فیزیکی و ساختار شیمیایی چوب پالونیا، تیمارگرمایی در دو سطح دمایی 150 و 160 درجه سانتی‌گراد و اصلاح ...
بیشتر
کاربرد گسترده چوب‌های اصلاح شیمیایی/گرمایی‌شده در مصارف بیرونی و محیط‌های با رطوبت نسبی و دمای بالا، اهمیت استفاده از مونومرهای فوق آب‌گریز را دوچندان نموده است. در بررسی اثر اصلاح با فلوئوروکربن به‌عنوان اتصال‌دهنده بر ویژگی‌های فیزیکی و ساختار شیمیایی چوب پالونیا، تیمارگرمایی در دو سطح دمایی 150 و 160 درجه سانتی‌گراد و اصلاح شیمیایی با فلوئوروکربن در دو سطح 15 و 25 درصد انجام شد. اصلاح شیمیایی/گرمایی سبب می‌شود که مونومر و سپس گرما به‌صورت یکنواخت به داخل چوب منتقل شود و با ایجاد تغییر شیمیایی در ساختار چوب، آب‌دوستی آن را کم کند. برای اندازه‌گیری آزمون‌ها، نمونه‌ها به گروه‌های شاهد، شاهد گرمایی و فلوئوروکربن گرمایی تقسیم‌بندی شدند. تیمار فلوئوروکربن گرمایی سبب اصلاح گروه‌های هیدروکسیل و آب‌گریزی نمونه‌ها شد. طیف‌سنجی مادون قرمز حضور فلوئوروکربن و پیوند با بسپارهای چوب را تأیید کرد. واکنش‌دهی فلوئوروکربن به تغییر ساختار شیمیایی، افزایش وزن و حجیم‌شدگی نمونه‌ها انجامید. میزان جذب آب و واکشیدگی حجمی نمونه‌های فلوئوروکربن گرمایی در مقایسه با نمونه‌های شاهد و شاهدگرمایی کمتر بود. بهبود در کارایی آب‌گریزی و اثر ضد واکشیدگی نمونه‌های فلوئوروکربن گرمایی نسبت به شاهد گرمایی، ثبات ابعاد را افزایش داد و پوششی فوق آب‌گریز و مقاوم به آبشویی روی دیواره‌ها و داخل حفره‌های سلول چوب ایجاد نمود که علت این امر به نفوذ بیشتر فلوئوروکربن و کاهش تخلخل چوب نسبت داده‌شد.
محمد مهدی مهراندیش؛ آیسونا طلائی؛ محمد هادی رضوانی
چکیده
DOR:98.1000/1735-0913.1398.34.547.69.4.1576.1601 اشتعال‌پذیری یکی از مهم‌ترین پارامترهایی است که دامنه کاربرد چوب را دچار محدودیت می‌سازد. بنابراین، بهبود خواص کندسوزکنندگی چوب از اهمیت بالایی برخوردار است. این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر اصلاح با اسید سیتریک و مقایسه آن با بوراکس و کلرید آمونیوم بر روی اشتعال‌پذیری چوب پالونیا انجام شد. نمونه‌های ...
بیشتر
DOR:98.1000/1735-0913.1398.34.547.69.4.1576.1601 اشتعال‌پذیری یکی از مهم‌ترین پارامترهایی است که دامنه کاربرد چوب را دچار محدودیت می‌سازد. بنابراین، بهبود خواص کندسوزکنندگی چوب از اهمیت بالایی برخوردار است. این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر اصلاح با اسید سیتریک و مقایسه آن با بوراکس و کلرید آمونیوم بر روی اشتعال‌پذیری چوب پالونیا انجام شد. نمونه‌های آزمونی تهیه گردیدند و در سیلندر آزمایشگاهی با محلول‌های شیمیایی در غلظت 10 درصد به‌روش سلول تهی اشباع شدند. براساس شرایط پیش تیمار، واکنش اصلاح به روش گرمادهی با آون در سطوح دمایی و زمانی مختلف صورت گرفت. عملکرد آتش‌گیری نمونه‌ها با اندازه‌گیری شاخص‌های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. همچنین تأثیر مواد کندسوزکننده مختلف بر روی جذب آب و واکشیدگی حجمی کوتاه مدت نمونه‌ها مورد مطالعه قرار گرفت. آزمون آتش نشان داد که با تیمار نمونه‌ها با اسید سیتریک و مواد کندسوزکننده، مقدار کاهش جرم کمتر و مدت زمان شعله‌وری و مدت زمان افروختگی بیشتری به‌دست‌آمده است. این یافته‌ها به شکل‌گیری لایه ذغالی محافظتی به‌وسیله اسید سیتریک و مواد کندسوزکننده نسبت داده شد. خواص آتش‌گیری تیمار با بوراکس در مقایسه با نمونه‌هایی که از اسید سیتریک و کلرید آمونیوم بهره می‌بردند، نتایج بهتری را حاصل کرد. به‌علاوه، در اثر حضور اسید سیتریک و مواد کندسوزکننده مقاومت به جذب آب و ثبات ابعاد بهبود یافت. نتایج طیف FTIR نشان داد که گروه‌های کربوکسیل اسید سیتریک با گروه‌های هیدروکسیل چوب واکنش داده و باعث افزایش وزن نمونه‌ها شده است. تغییر در شاخص‌های بلورینگی سلولز، کربونیل و هیدروکسیل نیز از طیف FTIR منتج گردید.
مدیریت و اقتصاد چوب
محمد هادی رضوانی؛ آیسونا طلائی؛ حسینعلی رجبی چم حیدری
چکیده
یکی از راه‌کارهای مهم افزایش گستره کاربرد اصلاح خواص چوب، بهرهگیری از گروه‌های عاملی فعال در ساختار چوب یا به اصطلاح آغشته کردن با ترکیبات N- متیلول است. هدف از این تحقیق، بررسی ویژگی‌های فیزیکی چوب پالونیا پس از اصلاح با رزین دیواره‌ای Polycrease ECR، به نام دی متیلول دی هیدروکسی اتیلن اوره اصلاح شده (mDMDHEU) بود. نمونه‌های آزمون ...
بیشتر
یکی از راه‌کارهای مهم افزایش گستره کاربرد اصلاح خواص چوب، بهرهگیری از گروه‌های عاملی فعال در ساختار چوب یا به اصطلاح آغشته کردن با ترکیبات N- متیلول است. هدف از این تحقیق، بررسی ویژگی‌های فیزیکی چوب پالونیا پس از اصلاح با رزین دیواره‌ای Polycrease ECR، به نام دی متیلول دی هیدروکسی اتیلن اوره اصلاح شده (mDMDHEU) بود. نمونه‌های آزمون فیزیکی بر اساس استاندارد ASTM و EN تهیه گردیدند و به روش سلول تهی اصلاح شده در دو سطح غلظت 15 و 25 درصد از رزین اشباع شدند. پلیمریزاسیون رزین تحت اعمال دما در آون در بازه زمانی 24 ساعت، به‌ترتیب در دو سطح دمای 145 و 155 درجه سانتی‌گراد انجام شد. درصد افزایش وزن، تورم حجمی، جذب آب، واکشیدگی حجمی، اثر ضد واکشیدگی، آبشویی و زاویه تماس اندازه‌گیری شد. افزایش سطح غلظت mDMDHEU، به افزایش وزن و حجیم‌شدگی دیواره سلولی چوب منتهی شد. بیشترین درصد افزایش وزن (70/10 درصد) و ضریب حجیم‌شدگی (85/6 درصد) در سطح 25 درصد mDMDHEU، و دمای 145 درجه سانتی‌گراد تعیین شد. در مقایسه با چوب اصلاح نشده، ثبات ابعاد چوب اصلاح شده با mDMDHEU، در اثر افزایش سطح جذب پلیمر، بهبود یافته و جذب آب کاهش داشته است، به‌طوری‌که بیشترین پایداری ابعاد در سطح حاوی 25 درصد mDMDHEU، و دمای 145 درجه سانتی‌گراد اندازه‌گیری شد. به‌علاوه تیمار mDMDHEU، به آبشویی مقاوم بود. اندازه‌گیری زاویه تماس، بهبود آب‌گریزی چوب پس از اصلاح را تأیید کرد. اصلاح با mDMDHEU، بهبود معنی‌دار خواص فیزیکی را به‌همراه داشت. بهبود مقاومت فیزیکی چوب اصلاح شیمیایی شده را می‌توان به‌کاهش رطوبت، حجیم‌شدن دیواره سلولی و مسدود شدن منافذ در اثر واکنش‌پذیری بالای mDMDHEU، با پلیمر دیواره سلول چوب نسبت داد.
مدیریت و اقتصاد چوب
آیسونا طلائی؛ محمدهادی رضوانی
چکیده
در این پژوهش ارزیابی تأثیر اصلاح شیمیایی با Polycrease ECR بر ویژگی‌های کاربردی چوب صنوبر باهدف استفاده به‌عنوان چوب- پلیمر موردبررسی قرار گرفت. فرایند اصلاح شیمیایی چوب به روش آغشته سازی با Polycrease ECR در دو سطح وزنی 30 و 50 درصد، مدت‌زمان 24 ساعت و درجه حرارت 120 درجه سانتی‌گراد انجام گرفت. ویژگی‌های کاربردی شامل درصد افزایش وزن، تورم حجمی، ...
بیشتر
در این پژوهش ارزیابی تأثیر اصلاح شیمیایی با Polycrease ECR بر ویژگی‌های کاربردی چوب صنوبر باهدف استفاده به‌عنوان چوب- پلیمر موردبررسی قرار گرفت. فرایند اصلاح شیمیایی چوب به روش آغشته سازی با Polycrease ECR در دو سطح وزنی 30 و 50 درصد، مدت‌زمان 24 ساعت و درجه حرارت 120 درجه سانتی‌گراد انجام گرفت. ویژگی‌های کاربردی شامل درصد افزایش وزن، تورم حجمی، جذب آب و واکشیدگی حجمی طولانی‌مدت (8 هفته)، مقاومت به خمش و مدول الاستیسیته، فشار موازی الیاف، مقاومت برشی و مقاومت انفصالی پیچ موازی الیاف مطابق با استاندارد ASTM اندازه‌گیری شدند. پردازش آماری داده‌ها با روش تحلیل واریانس دوگانه (ANOVA) در قالب طرح کاملاً تصادفی صورت گرفت. نتایج حاصل از اندازه‌گیری مقاومت نمونه‌های اصلاح‌شده با نمونه‌های شاهد مقایسه گردیدند. نتایج نشان داد که اصلاح شیمیایی با Polycrease ECR تأثیر معنی‌داری بر خواص فیزیکی و مکانیکی نمونه‌های تیمار شده نسبت به نمونه‌های شاهد داشته است. میزان مقاومت مکانیکی نمونه‌های شاهد نسبت به نمونه اصلاح‌شده بیشتر بود. اصلاح شیمیایی در سطح 30 درصد باعث کاهش جذب آب و واکشیدگی حجمی طولانی‌مدت شد. کاهش مقاومت‌های مکانیکی قابل‌ملاحظه نبود. مشاهده شد که اصلاح شیمیایی با Polycrease ECRدر سطح 30 درصد در مقایسه با 50 درصد، خواص فیزیکی و مکانیکی بالاتری داشته است. به‌طورکلی، بیشترین تأثیر اصلاح شیمیایی با Polycrease ECR در خواص فیزیکی نمونه‌ها (درصد جذب آب و واکشیدگی حجمی طولانی‌مدت) مشاهده گردید.
