احسان فاتحی؛ مهدی رحمانی نیا؛ امیر خسروانی؛ زینب آیرون
چکیده
در تولید مقوا به ویژه انواع با گراماژ بالا، محدودیت آبگیری از خمیرکاغذ ، سرعت تولید کاغذ را به شدت پایین میآورد. در این حالت، یکی از راهکارهای متداول در بهبود آبگیری و افزایش سرعت ماشین کاغذ، تولید مقوای چندلایه میباشد. هرچند بعضی مواقع این لایهها بدون اتصال دهنده روی یکدیگر قرار میگیرند، اما در اکثر مواقع برای تقویت استحکام ...
بیشتر
در تولید مقوا به ویژه انواع با گراماژ بالا، محدودیت آبگیری از خمیرکاغذ ، سرعت تولید کاغذ را به شدت پایین میآورد. در این حالت، یکی از راهکارهای متداول در بهبود آبگیری و افزایش سرعت ماشین کاغذ، تولید مقوای چندلایه میباشد. هرچند بعضی مواقع این لایهها بدون اتصال دهنده روی یکدیگر قرار میگیرند، اما در اکثر مواقع برای تقویت استحکام پیوند بین لایهای از نشاسته به عنوان افزودنی بین لایهها استفاده میشود. در این تحقیق اثر پاشش دو نوع نشاسته متداول در صنعت (اکسید شده و خام) را در میزان پاششهای مختلف (صفر، 1، 5/1 و 2 گرم بر مترمربع) در بین دو لایه مقوا بررسی شد. لایه رویی مقوا از کاغذ حاصل از الیاف بازیافتی خمیرکاغذ چاپ وتحریر و لایه زیرین از کاغذ حاصل از الیاف بازیافتی خمیرکاغذ کارتن کنگرهای کهنه تشکیل شدند. گراماژ هر لایه حدود 100 گرم بر مترمربع در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که اسپری هر دو نوع نشاسته در بین دو لایه باعث افزایش قابل توجه ویژگیهای مقاومتی اندازهگیری شده، نسبت به تیمار شاهد گردیدند. در مقایسه بین دو نوع نشاسته، نشاسته خام کارایی بهتری از نشاسته اکسید شده داشت. بیشترین تاثیر هر دو نوع نشاسته در ویژگیهای اندازهگیری شده در سطح 5/1 گرم بر متر مربع اتفاق افتاد.
خمیر کاغذ و کاغذ
علی احمدی لاجیمی؛ محمد آزادفلاح؛ مهدی رحمانی نیا؛ یحیی همزه
چکیده
مواد چسبناک ازچالشهای مهم در کارخانههای بازیافت کاغذ هستند. این مواد مضر با رسوب بر روی اجزای ماشین کاغذ موجب پارگی کاغذ و همچنین کاهش کیفیت محصول نهایی میشوند. از این رو کنترل این مواد و کاهش اثرات مخرب آن ضروری است. استفاده از پلیمرهای کاتیونی به عنوان عامل تثبیت کننده از روشهای موثر کنترل این مواد شناخته می-شوند. لذا در این ...
بیشتر
مواد چسبناک ازچالشهای مهم در کارخانههای بازیافت کاغذ هستند. این مواد مضر با رسوب بر روی اجزای ماشین کاغذ موجب پارگی کاغذ و همچنین کاهش کیفیت محصول نهایی میشوند. از این رو کنترل این مواد و کاهش اثرات مخرب آن ضروری است. استفاده از پلیمرهای کاتیونی به عنوان عامل تثبیت کننده از روشهای موثر کنترل این مواد شناخته می-شوند. لذا در این پژوهش کنترل مواد چسبناک خمیرکاغذ OCCبا استفاده از یک پلیمرکاتیونی تجاری به نام GL در سه سطح 4/0، 8/0 و 2/1 درصد و بر اساس وزن خشک خمیرکاغذ در دو دامنه pH 4 و 7 بررسی شده است. برای ارزیابی کارایی این ترکیب مواد چسبناک ماکرو، مواد چسبناک میکرو، مواد محلول و کلوییدی، میزان کدورت و زمان آبگیری اندازهگیری و با مقادیر نمونههای شاهد مقایسه شدند. نتایج نشان دادند که پلیمرکاتیونی GL در سطح 4/0 و 8/0درصد در هر دوpH 4 و 7 به دلیل دلمهشدن و تثبیت مواد چسبناک بر روی الیاف، سبب کاهش میزان مواد چسبناک ماکرو، میکرو و محلول و کلوییدی و میزان کدورت شد درحالیکه زمان آبگیری بهبود یافت. هرچند، پلیمر کاتیونی GL در مقدار 2/1 درصد عملکرد موثری در کنترل مواد چسبناک از خود نشان نداد. به طورکلی میتوان نتیجه گرفت در صورت مصرف پلیمر کاتیونی GL در دوز و pH مناسب می توان از آن به طور موثری در کنترل مواد چسبناک حاصل از فراوری خمیرکاغذ OCC استفاده کرد.
خمیر کاغذ و کاغذ
باقر اشرفی راد؛ محمد آزادفلاح؛ فاطمه کلائی موخر؛ سهیلا ایزدیار؛ مهدی رحمانی نیا
چکیده
استفاده از کاغذ بهعنوان ماده بستهبندی و توسعه برنامههای کاربردی تکنولوژیکی برروی بسترهای کاغذی تا حد زیادی به کنترل خواص آبدوستی الیاف سلولزی و بهبود خواص دفع آب آن بستگی دارد. لذا تحقیق حاضر با هدف توسعه سطوح آبگریز در الیاف سلولزی با روش لایه به لایه و با حفظ و بهبود همزمان خواصفیزیکی شبکه کاغذ انجام شد. لایهنشانی ...
بیشتر
استفاده از کاغذ بهعنوان ماده بستهبندی و توسعه برنامههای کاربردی تکنولوژیکی برروی بسترهای کاغذی تا حد زیادی به کنترل خواص آبدوستی الیاف سلولزی و بهبود خواص دفع آب آن بستگی دارد. لذا تحقیق حاضر با هدف توسعه سطوح آبگریز در الیاف سلولزی با روش لایه به لایه و با حفظ و بهبود همزمان خواصفیزیکی شبکه کاغذ انجام شد. لایهنشانی توسط نانوذرات دیاکسیدتیتانیوم و پلیآکریلیکاسید به ترتیب به عنوان لایه کاتیونی و آنیونی به تعداد 3،5 و 7 لایه و با استفاده از زایکوسیل و فلوئوروآلکیلسیلان در آخرین لایه روی الیاف خمیرکاغذ رنگبرینشده کرافت پهن-برگان انجام شد. سپس با استفاده از این الیاف سلولزی اصلاحشده کاغذهای دستساز ساخته شد. ویژگیهای زبری و زاویه تماس به منظور ارزیابی اثرات آبگریزی لایهها اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد که میزان زبری با افزایش تعداد لایهها افزایش یافته است. زاویه تماس آنی نیز با افزایش تعداد لایههای جذبشده افزایش یافته است و در لایه هفتم به مقدار تقریبی 110 درجه رسیده است. همچنین با افزایش لایهها، زاویه تماس دینامیکی نیز با تاخیر بیشتر دچار افت شد. استفاده از فلوئوروسیلان به عنوان لایه هشتم در مقایسه با نانو زایکوسیل تاثیر بیشتری در کاهش انرژی سطحی نشان داد. زاویهتماس آنی کاغذ تیمار شده با نانو زایکوسیل حدود 125 درجه اندازهگیری شد که بعد از گذشت تنها 30 ثانیه این مقدار با یک افت چشمگیر به 48 درجه رسید. با این وجود کاغذ اصلاح شده با فلوئوروسیلان در همین مدتزمان زاویه-تماس 140 درجه را نشان داد. علاوه بر این، تصاویر میکروسکوپ الکترونی (SEM)تهیهشده از سطح کاغذ وجود نانوذرات دیاکسیدتیتانیوم را در سطح الیاف ثابت کرد.
خمیر کاغذ و کاغذ
سبحان جهانشاهلو؛ امیر خسروانی؛ مهدی رحمانی نیا
چکیده
تولید انواع تست لاینر و فلوتینگ از کارتنهای کنگرهای کهنه، یکی از رایجترین فرآیندهای بازیافت کاغذ در ایران میباشد. این نوع کاغذ، دارای وزن پایه زیاد و حاوی مقادیر قابل توجهی قطعات ریز لیفی و غیرلیفی است و لذا معمولا آبگیری از این نوع مقوا و نیز ماندگاری ذرات ریز، از معضلات اینگونه کارخانجات بهحساب میآید. از اینرو در چنین ...
بیشتر
تولید انواع تست لاینر و فلوتینگ از کارتنهای کنگرهای کهنه، یکی از رایجترین فرآیندهای بازیافت کاغذ در ایران میباشد. این نوع کاغذ، دارای وزن پایه زیاد و حاوی مقادیر قابل توجهی قطعات ریز لیفی و غیرلیفی است و لذا معمولا آبگیری از این نوع مقوا و نیز ماندگاری ذرات ریز، از معضلات اینگونه کارخانجات بهحساب میآید. از اینرو در چنین مواردی استفاده از مواد کمک آبگیری/ماندگاری، مانند سیستمهای برپایه نانوذرات میتواند راهگشا باشد. درهمین ارتباط از رایجترین و پرمصرفترین انواع نانوذرات مورد استفاده در صنعت کاغذ، دو نوع نانوذره سیلیکای کلوییدی و بنتونیت هستند که به همراه پلی الکترولیتهای کاتیونی در پایانه تر کاغذسازی قابل استفاده میباشند. بنابراین در این مطالعه، اثر نانوذرات بنتونیت و سیلیکاسل، بطور مقایسهای، بر عملکرد نشاستهکاتیونی به لحاظ قابلیت آبگیری، ماندگاری و ویژگیهای مقاومتی مقوای حاصل از بازیافت کارتنهای کنگره-ای کهنه مورد بررسی قرارگرفت. نتایج بررسی ابعاد این دو نوع نانوذره نشان داد، هرچند میانگین ضخامت ورقههای بنتونیت (حداکثر 22 نانومتر) از میانگین ابعاد نانوذره کروی سیلیکای کلوییدی (کمتر از 50 نانومتر) کوچکتر بوده است اما به لحاظ شاخص ماندگاری، برخلاف نانوسیلیکا، اثر نانوبنتونیت- نشاسته کاتیونی معنیدار نبود. در خصوص قابلیت آبگیری، با افزودن هر دو نوع نانوذره نانوسیلیکا و نانوبنتونیت، این ویژگی بهبود قابل ملاحظهای ( حتی تا مقدار 186% در خصوص نانوسیلیکا) داشته است. از سوی دیگر، استفاده از نشاسته کاتیونی در کاغذ دستساز، سبب بهبود شاخصهای مقاومت به کشش و پارهشدن گردید، در حالیکه این ویژگیها با افزودن نانوذرات، کاهش یافت. همچنین مقاومت پیوند درونی کاغذ، با افزودن نشاسته کاتیونی و نانوسیلیکا افزایش فوقالعادهای (تا 354%) نشان داد. در نهایت به طور کلی، در خمیر کاغذ OCC، سیستم نشاسته کاتیونی- نانوسیلیکا به لحاظ قابلیت آبگیری، ماندگاری ذرات ریز و همچنین ویژگیهای مقاومتی، عملکرد بهتری نسبت به سیستم نشاسته کاتیونی- نانوبنتونیت داشته است.