آیسونا طلائی؛ محمد هادی رضوانی؛ حسینعلی رجبی چم حیدری
چکیده
کاربرد گسترده چوبهای اصلاح شیمیایی/گرماییشده در مصارف بیرونی و محیطهای با رطوبت نسبی و دمای بالا، اهمیت استفاده از مونومرهای فوق آبگریز را دوچندان نموده است. در بررسی اثر اصلاح با فلوئوروکربن بهعنوان اتصالدهنده بر ویژگیهای فیزیکی و ساختار شیمیایی چوب پالونیا، تیمارگرمایی در دو سطح دمایی 150 و 160 درجه سانتیگراد و اصلاح ...
بیشتر
کاربرد گسترده چوبهای اصلاح شیمیایی/گرماییشده در مصارف بیرونی و محیطهای با رطوبت نسبی و دمای بالا، اهمیت استفاده از مونومرهای فوق آبگریز را دوچندان نموده است. در بررسی اثر اصلاح با فلوئوروکربن بهعنوان اتصالدهنده بر ویژگیهای فیزیکی و ساختار شیمیایی چوب پالونیا، تیمارگرمایی در دو سطح دمایی 150 و 160 درجه سانتیگراد و اصلاح شیمیایی با فلوئوروکربن در دو سطح 15 و 25 درصد انجام شد. اصلاح شیمیایی/گرمایی سبب میشود که مونومر و سپس گرما بهصورت یکنواخت به داخل چوب منتقل شود و با ایجاد تغییر شیمیایی در ساختار چوب، آبدوستی آن را کم کند. برای اندازهگیری آزمونها، نمونهها به گروههای شاهد، شاهد گرمایی و فلوئوروکربن گرمایی تقسیمبندی شدند. تیمار فلوئوروکربن گرمایی سبب اصلاح گروههای هیدروکسیل و آبگریزی نمونهها شد. طیفسنجی مادون قرمز حضور فلوئوروکربن و پیوند با بسپارهای چوب را تأیید کرد. واکنشدهی فلوئوروکربن به تغییر ساختار شیمیایی، افزایش وزن و حجیمشدگی نمونهها انجامید. میزان جذب آب و واکشیدگی حجمی نمونههای فلوئوروکربن گرمایی در مقایسه با نمونههای شاهد و شاهدگرمایی کمتر بود. بهبود در کارایی آبگریزی و اثر ضد واکشیدگی نمونههای فلوئوروکربن گرمایی نسبت به شاهد گرمایی، ثبات ابعاد را افزایش داد و پوششی فوق آبگریز و مقاوم به آبشویی روی دیوارهها و داخل حفرههای سلول چوب ایجاد نمود که علت این امر به نفوذ بیشتر فلوئوروکربن و کاهش تخلخل چوب نسبت دادهشد.
محمد مهدی مهراندیش؛ آیسونا طلائی؛ محمد هادی رضوانی
چکیده
DOR:98.1000/1735-0913.1398.34.547.69.4.1576.1601 اشتعالپذیری یکی از مهمترین پارامترهایی است که دامنه کاربرد چوب را دچار محدودیت میسازد. بنابراین، بهبود خواص کندسوزکنندگی چوب از اهمیت بالایی برخوردار است. این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر اصلاح با اسید سیتریک و مقایسه آن با بوراکس و کلرید آمونیوم بر روی اشتعالپذیری چوب پالونیا انجام شد. نمونههای ...
بیشتر
DOR:98.1000/1735-0913.1398.34.547.69.4.1576.1601 اشتعالپذیری یکی از مهمترین پارامترهایی است که دامنه کاربرد چوب را دچار محدودیت میسازد. بنابراین، بهبود خواص کندسوزکنندگی چوب از اهمیت بالایی برخوردار است. این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر اصلاح با اسید سیتریک و مقایسه آن با بوراکس و کلرید آمونیوم بر روی اشتعالپذیری چوب پالونیا انجام شد. نمونههای آزمونی تهیه گردیدند و در سیلندر آزمایشگاهی با محلولهای شیمیایی در غلظت 10 درصد بهروش سلول تهی اشباع شدند. براساس شرایط پیش تیمار، واکنش اصلاح به روش گرمادهی با آون در سطوح دمایی و زمانی مختلف صورت گرفت. عملکرد آتشگیری نمونهها با اندازهگیری شاخصهای مختلف مورد بررسی قرار گرفت. همچنین تأثیر مواد کندسوزکننده مختلف بر روی جذب آب و واکشیدگی حجمی کوتاه مدت نمونهها مورد مطالعه قرار گرفت. آزمون آتش نشان داد که با تیمار نمونهها با اسید سیتریک و مواد کندسوزکننده، مقدار کاهش جرم کمتر و مدت زمان شعلهوری و مدت زمان افروختگی بیشتری بهدستآمده است. این یافتهها به شکلگیری لایه ذغالی محافظتی بهوسیله اسید سیتریک و مواد کندسوزکننده نسبت داده شد. خواص آتشگیری تیمار با بوراکس در مقایسه با نمونههایی که از اسید سیتریک و کلرید آمونیوم بهره میبردند، نتایج بهتری را حاصل کرد. بهعلاوه، در اثر حضور اسید سیتریک و مواد کندسوزکننده مقاومت به جذب آب و ثبات ابعاد بهبود یافت. نتایج طیف FTIR نشان داد که گروههای کربوکسیل اسید سیتریک با گروههای هیدروکسیل چوب واکنش داده و باعث افزایش وزن نمونهها شده است. تغییر در شاخصهای بلورینگی سلولز، کربونیل و هیدروکسیل نیز از طیف FTIR منتج گردید.
مدیریت و اقتصاد چوب
آیسونا طلائی؛ محمدهادی رضوانی
چکیده
در این پژوهش ارزیابی تأثیر اصلاح شیمیایی با Polycrease ECR بر ویژگیهای کاربردی چوب صنوبر باهدف استفاده بهعنوان چوب- پلیمر موردبررسی قرار گرفت. فرایند اصلاح شیمیایی چوب به روش آغشته سازی با Polycrease ECR در دو سطح وزنی 30 و 50 درصد، مدتزمان 24 ساعت و درجه حرارت 120 درجه سانتیگراد انجام گرفت. ویژگیهای کاربردی شامل درصد افزایش وزن، تورم حجمی، ...
بیشتر
در این پژوهش ارزیابی تأثیر اصلاح شیمیایی با Polycrease ECR بر ویژگیهای کاربردی چوب صنوبر باهدف استفاده بهعنوان چوب- پلیمر موردبررسی قرار گرفت. فرایند اصلاح شیمیایی چوب به روش آغشته سازی با Polycrease ECR در دو سطح وزنی 30 و 50 درصد، مدتزمان 24 ساعت و درجه حرارت 120 درجه سانتیگراد انجام گرفت. ویژگیهای کاربردی شامل درصد افزایش وزن، تورم حجمی، جذب آب و واکشیدگی حجمی طولانیمدت (8 هفته)، مقاومت به خمش و مدول الاستیسیته، فشار موازی الیاف، مقاومت برشی و مقاومت انفصالی پیچ موازی الیاف مطابق با استاندارد ASTM اندازهگیری شدند. پردازش آماری دادهها با روش تحلیل واریانس دوگانه (ANOVA) در قالب طرح کاملاً تصادفی صورت گرفت. نتایج حاصل از اندازهگیری مقاومت نمونههای اصلاحشده با نمونههای شاهد مقایسه گردیدند. نتایج نشان داد که اصلاح شیمیایی با Polycrease ECR تأثیر معنیداری بر خواص فیزیکی و مکانیکی نمونههای تیمار شده نسبت به نمونههای شاهد داشته است. میزان مقاومت مکانیکی نمونههای شاهد نسبت به نمونه اصلاحشده بیشتر بود. اصلاح شیمیایی در سطح 30 درصد باعث کاهش جذب آب و واکشیدگی حجمی طولانیمدت شد. کاهش مقاومتهای مکانیکی قابلملاحظه نبود. مشاهده شد که اصلاح شیمیایی با Polycrease ECRدر سطح 30 درصد در مقایسه با 50 درصد، خواص فیزیکی و مکانیکی بالاتری داشته است. بهطورکلی، بیشترین تأثیر اصلاح شیمیایی با Polycrease ECR در خواص فیزیکی نمونهها (درصد جذب آب و واکشیدگی حجمی طولانیمدت) مشاهده گردید.
مدیریت و اقتصاد چوب
ندا اسماعیلی؛ مریم قربانی؛ پوریا بی پروا
چکیده
این تحقیق با هدف تعیین شرایط بهینه اصلاح شیمیایی چوب صنوبر با گلوتارآلدئید و اثر آن بر خواص فیزیکی فرآورده انجامشد. نمونههای آزمونی بر اساس استاندارد ASTM-D1037 تهیه گردیدند و در سیلندر آزمایشگاهی با گلوتارآلدئید در غلظت 10درصد به روش خلا-فشار اشباع شدند. واکنش اصلاح به دو روش گرمادهی در سیلندر (هیدروترمال) به مدت 4 ساعت و گرمادهی با ...
بیشتر
این تحقیق با هدف تعیین شرایط بهینه اصلاح شیمیایی چوب صنوبر با گلوتارآلدئید و اثر آن بر خواص فیزیکی فرآورده انجامشد. نمونههای آزمونی بر اساس استاندارد ASTM-D1037 تهیه گردیدند و در سیلندر آزمایشگاهی با گلوتارآلدئید در غلظت 10درصد به روش خلا-فشار اشباع شدند. واکنش اصلاح به دو روش گرمادهی در سیلندر (هیدروترمال) به مدت 4 ساعت و گرمادهی با آون در 4 سطح زمانی 4، 12، 24 و 48 ساعت انجام گردید. افزایش وزن نمونههای اصلاح شده بهروش هیدروترمال و سطوح زمانی آون بهترتیب 02/10، 26/9، 02/10، 40/11 و 15/14 درصد اندازهگیری شد. اصلاح گلوتارآلدئید با جانشینی گروههای هیدروکسیل به کاهش معنیدار جذب آب و واکشیدگیحجمی چوب صنوبر منتهیشد، بهطوریکه سطح گرمادهی در آون بهمدت 48 ساعت با کمترین جذب آب و تغییرات ابعاد به ترتیب به مقدار 32/57 و 12/8 و بالاترین حجیمکنندگی، کارایی ضدواکشیدگی و ضدواکشیدگی بدون حجیمکنندگی به میزان 31/8، 89/40 و 51/35درصد در پایان زمان غوطهوری در آب، به عنوان سطح بهینه اصلاح با گلوتارآلدیئد انتخاب گردید. این بهبود در مقایسه با سایر سطوح اصلاح بیانگر برقراری اتصالات عرضی پایدار از نوع استال است که با طولانیشدن زمان گرمادهی، افزایش یافت.
فراورده های مرکب چوب
سعید اسمعیلی مقدم؛ محمد شمسیان؛ علی بیات کشکولی؛ بهزاد کرد
چکیده
این تحقیق، با هدف بررسی تاثیر تیمار شیمیایی آرد چوب بر ویژگیهای فیزیکی، مکانیکی و ریختشناسی نانوکامپوزیتهای هیبریدی پلیپروپیلن– نانو سیلیس انجام گردید. برای این منظور، آرد چوب با بنزیل کلرید و هیدروکسید سدیم، تیمار شیمیایی شدند. جهت اطمینان از انجام اصلاح شیمیایی، آزمون طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR) بر روی آرد چوب ...
بیشتر
این تحقیق، با هدف بررسی تاثیر تیمار شیمیایی آرد چوب بر ویژگیهای فیزیکی، مکانیکی و ریختشناسی نانوکامپوزیتهای هیبریدی پلیپروپیلن– نانو سیلیس انجام گردید. برای این منظور، آرد چوب با بنزیل کلرید و هیدروکسید سدیم، تیمار شیمیایی شدند. جهت اطمینان از انجام اصلاح شیمیایی، آزمون طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR) بر روی آرد چوب اصلاح شده و بدون تیمار انجام شد. آرد چوب با نسبت وزنی 60 درصد با پلیپروپیلن به همراه 4 درصد جفتکننده انیدرید مالئیک پلی-پروپیلنی در داخل دستگاه اکسترودر مخلوط شد. همچنین نانو سیلیس با نسبتهای وزنی 0، 1، 3 و 5 درصد به عنوان پرکننده استفاده شد. نمونههای آزمونی با استفاده از روش قالبگیری تزریقی ساخته شدند. سپس آزمونهای مکانیکی شامل مقاومت و مدول خمشی و آزمونهای فیزیکی شامل جذب آب و واکشیدگی ضخامت بر روی نمونهها مطابق با استاندارد (ASTM)انجام گرفت. همچنین به منظور بررسی ریختشناسی نانوکامپوزیتها از میکروسکوپ الکترونی پویشی (SEM) استفاده گردید. نتایج نشان داد که در اثر تیمار شیمیایی، مقاومت خمشی و مدول خمشی افزایش یافتند در حالی که جذب آب و واکشیدگی ضخامت کاهش یافتند. با افزایش نانو ذرات سیلیس تا 3 درصد مقاومتهای مکانیکی افزایش یافتند اما افزودن مقادیر بیشتر نانو ذرات مقاومتهای مکانیکی را کاهش داد. با افزایش نانو ذرات سیلیس تا 5 درصد جذب آب نانوکامپوزیتها افزایش یافت اما واکشیدگی ضخامت کاهش یافت. نتایج میکروسکوپ الکترونی پویشی حاکی از بهبود فصل مشترک بین پرکننده و ماتریس در اثر تیمار شیمیایی و پراکنش مناسب نانو ذرات سیلیس در سطح 3 درصد بود.