مدیریت و اقتصاد چوب
اسماعیل زاهدی تجریشی؛ رضا اولادی؛ اصغر طارمیان؛ مسعود احمدزاده؛ حجت سعادتی
چکیده
یکی از علت‌های اشباع‌پذیری کم چوب‌های جنس کاج، بسته شدن دریچه منافذِ بین تراکئیدی (مکش منفذی)، طی خشک شدن در دامنه آب آزاد و یا مسدود شدن این منافذ در حین چوب درونی شدن است. در این پژوهش، برای باز کردن منافذ مسدود تراکئیدهای درون چوب گونه کاج تدا (Pinus taeda)، از روش اصلاحی شیار زنی زیستی با باکتری استفاده گردید و تلاش شد تأثیر محیط‌های ...
بیشتر
یکی از علت‌های اشباع‌پذیری کم چوب‌های جنس کاج، بسته شدن دریچه منافذِ بین تراکئیدی (مکش منفذی)، طی خشک شدن در دامنه آب آزاد و یا مسدود شدن این منافذ در حین چوب درونی شدن است. در این پژوهش، برای باز کردن منافذ مسدود تراکئیدهای درون چوب گونه کاج تدا (Pinus taeda)، از روش اصلاحی شیار زنی زیستی با باکتری استفاده گردید و تلاش شد تأثیر محیط‌های مختلف رشد و جدایه‌های مختلف باکتری بر میزان افزایش نفوذپذیری گازی نمونهها مقایسه شود. برای این منظور، پس از تهیه و آماده سازی نمونههای چوبی، چند جدایه معروف و شناخته شده باکتری Bacillus subtilis UT B96 موجود در کلکسیون گروه گیاه‌پزشکی دانشگاه تهران (22، 35، 40، 96)، در دو محیط کشت مختلف، یعنی محیط کشت عصاره مغذی براث (Nutrient Broth) و محلول آب و باکتری تهیه گردیدند. با استفاده از میکروسکوپ نوری، تلاش شد تا به شکل کیفی نحوه تأثیر باکتری بر منافذ مورد بررسی قرار گیرد. پس از تجزیه و تحلیل داده‌ها مشخص گردید که جدایه 22 باکتری و محیط کشت محلول آبی مناسب ترین گزینه‌‌ها برای تخریب منافذ هاله ای بسته شده و افزایش نفوذپذیری درون چوب کاج تدا هستند. اثر تخریبی بیشتر سویه 22 باکتری مورد مطالعه ممکن است ناشی از توانایی آن در تولید مقدار بیشتری از آنزیم‌های تجزیه کننده باشد. همچنین به نظر می رسد باکتری‌ها در محیط آبی به دلیل قابلیت حرکت راحت‌تر، دسترسی محدود‌تر به اکسیژن و یا عدم دسترسی به ماده غذایی جایگزین، فعالیت موثر‌تری روی چوب داشته باشند.
فراورده های مرکب چوب
سعید اسمعیلی مقدم؛ افسانه شهرکی؛ فاطمه دهدست؛ سمانه پور کرمی
چکیده
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر افزودن ذرات سیلیس بر دوام طبیعی و ریختشناسی چندسازه چوب پلاستیک در برابر قارچ رنگینکمان (Trametes Versicolor) انجام شد. آرد چوب با نسبت وزنی 60 درصد با پلیپروپیلن به همراه phc 2 انیدرید مالئیک پلیپروپیلنی مخلوط گردید. نانو و میکرو سیلیس نیز با نسبت‌های وزنی 0، 1، 3 و phc 5 به‌عنوان پرکننده مورد استفاده ...
بیشتر
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر افزودن ذرات سیلیس بر دوام طبیعی و ریختشناسی چندسازه چوب پلاستیک در برابر قارچ رنگینکمان (Trametes Versicolor) انجام شد. آرد چوب با نسبت وزنی 60 درصد با پلیپروپیلن به همراه phc 2 انیدرید مالئیک پلیپروپیلنی مخلوط گردید. نانو و میکرو سیلیس نیز با نسبت‌های وزنی 0، 1، 3 و phc 5 به‌عنوان پرکننده مورد استفاده قرار گرفتند. فرایند اختلاط در داخل دستگاه مخلوطکن داخلی انجام شد و نمونههای آزمونی با استفاده از دستگاه تزریق ساخته شدند. نمونههای آزمونی به مدتهای 8، 12 و 16 هفته در مجاورت قارچ رنگینکمان با دمای 25 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 75 درصد مطابق با استاندارد BS 838:1961 قرار گرفتند. سپس کاهش جرم، جذب آب بلندمدت و ضریب انتشار رطوبت بر روی نمونهها انجام شد. برای اطمینان از تشکیل پیوند هیدروژنی بین سیلیس و آرد چوب از طیفسنجی مادون قرمز (FTIR) و برای ریختشناسی چندسازهها از میکروسکوپ الکترونی پویشی (SEM) استفاده گردید. نتایج نشان داد که با افزایش زمان مجاورت نمونهها در محیط قارچ، کاهش جرم، جذب آب بلندمدت و ضریب انتشار رطوبت در چوب پلاستیک افزایش یافت، اما با افزایش سیلیس، از شدت پوسیدگی نمونهها کاسته شد. تأثیر نانو ذرات سیلیس بر دوام طبیعی چندسازه چوب پلاستیک بیشتر از تأثیر میکرو ذرات سیلیس بود. نتایج طیفسنجی مادون قرمز حکایت از ایجاد پیوند هیدروژنی بین آرد چوب و سیلیس داشت. نتایج میکروسکوپ الکترونی پویشی نیز نشان داد که با افزایش مجاورت نمونهها با قارچ ترکهای ریز و درشتی در چندسازه ایجاد گردید اما با افزایش سیلیس از میزان این ترکها کاسته شد.
فراورده های مرکب چوب
بهزاد کرد؛ مهدی روحانی
چکیده
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر حضور همزمان نانوکریستال سلولز و نانورس بر رفتار زیست‌تخریب‌پذیری و مهاجرت فیلم های برپایه پلی لاکتیک اسید انجام شد. فیلم های پلی لاکتیک اسید و نانوکامپوزیت های آن حاوی درصدهای مختلف نانوکریستال سلولز و نانورس (0، 3 و 5 درصد وزنی) با استفاده از روش قالب گیری حلال ساخته شد. برای بهبود سازگاری و اختلاط پذیری ...
بیشتر
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر حضور همزمان نانوکریستال سلولز و نانورس بر رفتار زیست‌تخریب‌پذیری و مهاجرت فیلم های برپایه پلی لاکتیک اسید انجام شد. فیلم های پلی لاکتیک اسید و نانوکامپوزیت های آن حاوی درصدهای مختلف نانوکریستال سلولز و نانورس (0، 3 و 5 درصد وزنی) با استفاده از روش قالب گیری حلال ساخته شد. برای بهبود سازگاری و اختلاط پذیری با پلیمر، نانوکریستال سلولز با اسید اولئیک وارد واکنش شده و اصلاح شد. سپس، برای ارزیابی رفتار زیست تخریب پذیری و مهاجرت فیلم ها، میزان کاهش وزن در آنزیم و دفن در خاک و کمپوست و میزان مهاجرت کلی نمونه ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میزان زیست تخریب پذیری کامپوزیت ها در محیط آنزیمی، خاک و کمپوست، با افزایش مقدار نانوذرات کاهش می یابد. از طرف دیگر با افزودن نانوکریستال سلولز و نانورس به ماده زمینه پلیمری میزان مهاجرت کلی کامپوزیت ها کاهش یافت. این مسئله را می توان به چسبندگی بهتر نانوذرات با ماده زمینه پلیمری و تشکیل مسیرهای پرپیچ و خم نسبت داد.
