در این مطالعه اثر مقدار قلیا برروی بازده، عدد کاپا و چگونگی مصرف قلیا در پخت سودای گونهی راش با استفاده از مدلهای رگرسیونی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از مدلهای رگرسیونی برای بررسی روابط بین بازده، عدد کاپا و قلیای مصرف شده مفید میباشد. بدین منظور پختهایی با پنج غلظت 30، 40، 50، 60 و70 گرم در لیتر در پنج زمان مختلف بر روی چیپسهایی با ابعاد 3-5 سانتیمتر طول، 1-2 سانتیمتر پهنا و 5/0 میلیمتر ضخامت انجام شد. نتایج نشان داد با افزایش قلیا در مایع پخت، زمان لازم برای دستیابی به خمیرهایی با بازده یکسان و یا عدد کاپای معین کاهش مییابد. سرعت واکنشهای لیگنینزدایی در اعداد کاپای پایینتر از 30 به طور قابل توجهی کاهش یافت. در یک عدد کاپای معین با افزایش مقدار قلیا از میزان بازده قابل دستیابی کاسته شد. درصد مصرف قلیا نیز بر مبنای قلیای اولیه با افزایش غلظت مایع پخت از 30 به 70 گرم در لیتر به طور منظمی کاهش یافت، اما مقدار قلیای مصرفی الگوی تغییرات متفاوتی در اعداد کاپای بالاتر و پایینتر از 30 نشان داد.