در این تحقیق با استفاده از ذرات کاهگندم و برنج، ذرات نانورس، پلیپروپیلن و جفتکننده، چوب – پلاستیک ساخته شد و خواص فیزیکی و مکانیکی آن مورد ارزیابی قرار گرفت. مقدار مصرف ماده زمینه پلاستیکی(پلیپروپیلن) 60 درصد وزنی و ماده لیگنوسلولزی 40 درصد وزنی در نظر گرفته شد. میزان نانورس اضافه شده در سه سطح 0، 2 و 4 درصد و میزان ماده جفتکننده، 2 درصد وزنی در تمام تیمارها بهجز تیمار شاهد در نظر گرفته شد. نمونههای تیمار شاهد بدون اضافه کردن جفتکننده و ذرات نانورس و تنها با استفاده از پلیپروپیلن و ماده لیگنوسلولزی ساخته شدند. مدولهای کششی و خمشی با افزایش 2 درصد نانورس افزایش یافته ولی در سطح 4 درصد شاهد کاهش مدولها و با افزایش نانورس مقاومت به ضربه کاهش یافتند. خواص جذب آب 24 ساعتی نمونههای ساخته شده نیز با اضافه کردن 2 درصد نانورس کاهش یافته و در سطح 4 درصد نانورس افزایش قابل توجهی مشاهده شد. البّته در تمام تیمارها، نمونههای ساخته شده از کاهبرنج به دلیل وجود سیلیس بیشتر و سازگاری بیشتر با ذرات نانورس، ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی مطلوبتری نسبت به نمونههای تولید شده از کاهگندم داشتند. بهمنظور بررسی دقیقتر نتایج از میکروسکوپ الکترونی پویشی استفاده شد.