نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 مربی پژوهشی ، بخش تحقیقات علوم چوب و فرآورده‌های آن، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
2 بخش تحقیقات علوم چوب و فراورده های آن، مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
3 موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع . بخش تحقیقات علوم چوب و کاغذ صندوق پستی 116- 13185 تهران – ایران
چکیده
با استفاده از باگاس به عنوان ماده اولیه ساخت خمیر کاغذ بازده زیاد، تولید خمیر کاغذ با دو روش CMP و CTMP انجام گرفته و ویژگی های آنها مقایسه شدند. همچنین روش بازده زیاد APMP در مورد باگاس مورد بررسی قرار گرفت.
متوسط طول، قطر، قطر حفره سلولی و ضخامت دیواره سلولی به ترتیب برابر 1.66 میلیمتر، 19.63، 7.47 و 6.087 میکرون تعیین شد. میزان سلولز 55.3، لیگینین 20.5، مواد استخراجی 2.9 و خاکستر 1.98 درصد اندازه گیری شد.
نتایج اندازه گیری شده خمیر کاغذهای ساخته شده نشان می دهند که:
- بازده خمیر کاغذ CTMP به میزان 4-3 درصد از خمیر کاغذ CMP بیشتر بوده و حداکثر 80.7% در شرایط تیمار شیمیایی 15% هیدرواکسید سدیم و 15 دقیقه زمان تیمار شیمیایی می رسد. خمیر کاغذهای CMP دارای طول پاره شدن به طور تقریب برابر، مقاومت به ترکیدن بیشتر و مقاومت در برابر پاره شدن کمتر از خمیر کاغذهای CTMP می باشند.
زیادترین طول پاره شدن برابر 3.85Km با استفاده از 15% هیدروکسید سدیم و 10 دقیقه زمان تیمار شیمیایی و زیادترین مقاومت در برابر ترکیدن برابر 4.814KPam2/gr با استفاده از 20% هیدروکسید سدیم و 20 دقیقه زمان تیمار شیمیایی و زیادترین مقاومت در برابر پاره شدن برابر 6.870mNm2/gr با استفاده از 15% هیدروکسید سدیم و 15 دقیقه زمان تیمار شیمیایی بدست آمده است.
خمیر کاغذ CMP نسبت به CTMP دارای براقیت بیشتر و ماتی کمتر است.
ساخت خمیر کاغذهای APMP با اعمال روش های مختلف تیمار شیمیایی نشان می دهند که:
- بازده پخت های دو مرحله ای نسبت به پخت های یک مرحله ای حدود 6% زیادتر بوده است.
- افزودن آب اکسیژنه تاثیر معنی داری در راندمان ندارد.
- بیشترین طول پاره شدن مربوط به خمیر کاغذ پخت شده با روش دو مرحله ای و افزودن یک مرحله آب اکسیژنه و کمترین طول پاره شدن مربوط به خمیر کاغذ دو مرحله ای با افزودن دو مرحله آب اکسیژنه می باشد و بیشترین اندیس مقاومت به ترکیدن مربوط به خمیر کاغذ تهیه شده به روش دو مرحله ای با دو مرحله افزایش آب اکسیژنه و کمترین اندیس مقاومت به ترکیدن مربوط به پخت با روش یک مرحله ای بدون آب اکسیژنه است.
- بیشترین براقیت مربوط به زمانی است که از DTPA استفاده گردیده و کمترین براقیت مربوط به پخت یک مرحله ای بدون آب اکسیژنه می باشد. در مورد ماتی نیز نتایج مشابه است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)