فراورده های مرکب چوب
هادی اشتری؛ مهدی جنوبی؛ مریم یوسف زاده؛ یحیی همزه
چکیده
DOR:98.1000/1735-0913.1397.33.438.64.3.9.1586
در این پژوهش نانوالیاف کامپوزیتی پلی وینیلالکل (PVA) و نانوکریستال سلولزی (CNC) با فرایند الکتروریسی تهیه شدند. برای انحلال ...
بیشتر
DOR:98.1000/1735-0913.1397.33.438.64.3.9.1586
در این پژوهش نانوالیاف کامپوزیتی پلی وینیلالکل (PVA) و نانوکریستال سلولزی (CNC) با فرایند الکتروریسی تهیه شدند. برای انحلال پلیمر PVA از آب یونزدایی شده استفاده شد و از بین غلظتهای 4، 6، 8 و 10 درصد وزنی PVA، الیاف سالم در غلظت 8 درصد تولید شدند. برای تولید نانوالیاف با استحکام بیشتر، CNC در مقادیر 5/0، 1، 5/1 و 2 درصد بر اساس درصد وزنی PVA به محلول پلیمر افزوده شد و طراحی آزمایشات بر اساس روش تاگوچی برای رسیدن به قطر کمتر از 100 نانومتر، با متغیرهای ولتاژ الکتریکی، فاصله الکتروریسی، سرعت تغذیه محلول و غلظت CNC انجام شد. برای مقاوم-سازی نانو الیاف در برابر آب از گلوتارآلدهید (GA) به عنوان پیونددهندة عرضی استفاده شد. ویژگیهای مرفولوژیکی و سطحی الیاف با میکروسکوپهای FESEM و SEM بررسی شد. برای بررسی برهمکنشهای شیمیایی مواد از FTIR و از آزمون کرنش کششی برای بررسی خواص استحکامی کامپوزیت نانوالیاف استفاده شد. بر اساس نتایج، نانوالیاف با میانگین قطر 16 ± 87 نانومتر در غلظت 5/0 درصد CNC، بهدست آمدند. در اثر افزودن نانوکریستال، مدول الاستیسیته نانوکامپوزیتها افزایش و تخلخل آنها کاهش یافت. غوطهوری نانوکامپوزیتها در محلول گلوتارآلدهید واکشیدگی نانوکامپوزیتها را کاهش داده و مانع از انحلال و پراکندگی آنها در آب شد.
فراورده های مرکب چوب
سعید اسمعیلی مقدم؛ امیر نوربخش؛ سید مجتبی سیدزاده اطاقسرایی
چکیده
این تحقیق با هدف بررسی تاثیر نانو سیلیس و تیمار آهکی آرد چوب و بررسی تاثیرات متقابل آنها بر خواص نانوکامپوزیت-های چوب پلاستیک انجام شد. برای این منظور ابتدا آرد چوب توسط هیدروکسید کلسیم تیمار شد و سپس با نسبت وزنی 60 به 40 با پلیپروپیلن به همراه phc 4 سازگارکننده انیدرید مالئیک پلیپروپیلنی در داخل دستگاه اکسترودر مخلوط شد. نانو سیلیس ...
بیشتر
این تحقیق با هدف بررسی تاثیر نانو سیلیس و تیمار آهکی آرد چوب و بررسی تاثیرات متقابل آنها بر خواص نانوکامپوزیت-های چوب پلاستیک انجام شد. برای این منظور ابتدا آرد چوب توسط هیدروکسید کلسیم تیمار شد و سپس با نسبت وزنی 60 به 40 با پلیپروپیلن به همراه phc 4 سازگارکننده انیدرید مالئیک پلیپروپیلنی در داخل دستگاه اکسترودر مخلوط شد. نانو سیلیس نیز با نسبتهای وزنی صفر، 1، 3 و phc 5 مورد استفاده قرار گرفت. نانوکامپوزیتهای چوب پلاستیک به روش قالبگیری تزریقی ساخته شد. به منظور تغییرات آرد چوب پس از تیمار شیمیایی، از طیفسنجی مادون قرمز و جهت مطالعه ریختشناسی نانوکامپوزیتها از میکروسکوپ الکترونی پویشی و پراش اشعه ایکس استفاده شد. آزمونهای مکانیکی شامل خمش (D790 ASTM) و کشش (D638 ASTM) و آزمونهای فیزیکی شامل جذب آب و واکشیدگی ضخامت (ASTM D7031-11) بر روی نمونهها انجام گردید. نتایج نشان داد که در اثر تیمار هیدروکسید کلسیم، مقاومتهای خمشی و کششی کاهش یافت اما مدولهای خمشی و کششی افزایش یافتند. همچنین با افزایش نانو سیلیس تا محدوده مشخصی، خواص مکانیکی بهبود یافتند. افزایش نانو سیلیس در نمونههای بدون تیمار باعث افزایش جذب آب و در نمونههای تیمار شده باعث کاهش جذب آب شد. با افزایش نانو سیلیس، واکشیدگی ضخامت در نمونهها کاهش یافت. نتایج طیفسنجی مادون قرمز نشان داد که پس از تیمار آهکی هیچ تغییری در باند جذبی مربوط به گروههای هیدروکسیل رخ نداده است. نتایج میکروسکوپ الکترونی پویشی نیز نشان داد که بلورهای سوزنی شکل هیدروکسید کلسیم پس از افزودن نانو سیلیس باعث تشکیل کریستال سیلیکات کلسیم شدهاند. همچنین نتایج پراش اشعه ایکس تشکیل کریستال سیلیکات کلسیم را تایید نمود.
فراورده های مرکب چوب
بهزاد کرد؛ مهدی روحانی
چکیده
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر حضور همزمان نانوکریستال سلولز و نانورس بر رفتار زیستتخریبپذیری و مهاجرت فیلم های برپایه پلی لاکتیک اسید انجام شد. فیلم های پلی لاکتیک اسید و نانوکامپوزیت های آن حاوی درصدهای مختلف نانوکریستال سلولز و نانورس (0، 3 و 5 درصد وزنی) با استفاده از روش قالب گیری حلال ساخته شد. برای بهبود سازگاری و اختلاط پذیری ...
بیشتر
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر حضور همزمان نانوکریستال سلولز و نانورس بر رفتار زیستتخریبپذیری و مهاجرت فیلم های برپایه پلی لاکتیک اسید انجام شد. فیلم های پلی لاکتیک اسید و نانوکامپوزیت های آن حاوی درصدهای مختلف نانوکریستال سلولز و نانورس (0، 3 و 5 درصد وزنی) با استفاده از روش قالب گیری حلال ساخته شد. برای بهبود سازگاری و اختلاط پذیری با پلیمر، نانوکریستال سلولز با اسید اولئیک وارد واکنش شده و اصلاح شد. سپس، برای ارزیابی رفتار زیست تخریب پذیری و مهاجرت فیلم ها، میزان کاهش وزن در آنزیم و دفن در خاک و کمپوست و میزان مهاجرت کلی نمونه ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میزان زیست تخریب پذیری کامپوزیت ها در محیط آنزیمی، خاک و کمپوست، با افزایش مقدار نانوذرات کاهش می یابد. از طرف دیگر با افزودن نانوکریستال سلولز و نانورس به ماده زمینه پلیمری میزان مهاجرت کلی کامپوزیت ها کاهش یافت. این مسئله را می توان به چسبندگی بهتر نانوذرات با ماده زمینه پلیمری و تشکیل مسیرهای پرپیچ و خم نسبت داد.